Het belangrijkste ritme van de Litoral is de chamamé, oorspronkelijk een paardans van het platteland, ontstaan rond 1870 toen Europese immigranten de accordeon naar Argentinië brachten.
De accordeon bepaalt naast de menselijke stem, de bandoneón, de contrabas en de gitaar het geluid van de chamamé. De dans ontstond in Corrientes in het tweestromenland van de rivieren Paraná en Uruguay.
De dans werd al snel ongekend populair en er ontstonden verschillende vormen, afhankelijk van de omgeving en de gelegenheid waarvoor de muziek gebruikt werd. Zo is de levendige chamamé maceta van de festivals en dansfeesten makkelijk te onderscheiden van de elegante chamamé caté die in de taal van de Guaraní-indianen gezongen wordt. Vaak is er een ondertoon van heimwee in dit ritme, heimwee naar het landleven van vissers en forenzen, waar de chamamé voor staat. Vaak wordt de dans gebruikt om het weerzien met familieleden en vrienden te vieren.
chamamé maceta
Accordeonvirtuoos Chango Spasiuk is één van de belangrijkste vernieuwers van de chamamé. Hij gebruikt in zijn ‘chamamé crudo’ drums, gitaar, elektrische bas en viool.
Ariel Ramírez heeft de chamamé gebruikt in La Anunciación (de aankondiging van de geboorte) in de kerstcantate Navidad Nuestra.
La Anunciación, chamamé uit Navidad Nuestra van Ariel Ramírez, uitgevoerd door Javier Rodríguez met Canticorum Iubilo, Praag 2012
Kilómetro 11 beroemde chamamé van Tránsito Cocomarola, gezongen door Alfredo Almeido
Argentijns festival met Chango Spasiuk 2023