Carlos Gardel
Verreweg de belangrijkste tango-zanger en -componist uit de jaren 1920 en 1930 was Carlos Gardel. Gardel werd in 1890 in Frankrijk geboren, maar emigreerde op tweejarige leeftijd naar Buenos Aires. In 1911 vormde hij een zangduo met José Razzano, dat zich toelegde op de Argentijnse folklore. In dit genre maakte hij later ook zijn eerste plaatopnamen en trad hij op binnen en buiten Argentinië.
El sol del 25, gato uit 1930
Criollita de mis amores, zamba van LP Gardel canta folklore
Vanaf ca 2025 legde hij zich toe op de tango en bracht die tot ongekende populariteit, al zong hij ook nog wel folklore. Zijn grootste hits maakte hij met tekstdichter Alfredo le Pera.
De tango stond voor ‘de jammerklacht van de bedrogen man’. Toen Gardel op een terras in Europa eens vertelde dat hij zich bezig hield met de tango vroeg de meelevende luisteraar hem direct ‘hoe lang het geleden was dat zijn vrouw hem dan verlaten had’.
Gardel maakte een aantal films, o.a. in de Verenigde Staten, waarin hij veel van zijn liederen zong. Een piepjonge Astor Piazzolla speelde bandoneón in Gardels laatste film.
El día que me quieras fragment film 1935
Op 45-jarige leeftijd, op 24 juni 1935, kwam de ‘man met de glimlach’ om bij een vliegtuigongeluk in Colombia, heel Argentinië in diepe rouw achterlatend. Zijn faam duurt nog altijd voort. Zijn beeld op de begraafplaats Chacarita wordt nog altijd door fans levend gehouden met verse bloemen en een brandende sigaret in zijn hand. 
Argentijnen zeggen dat hij nog iedere dag beter gaat zingen. De Argentijnse ‘Edisons’ zijn naar Gardel vernoemd de Premio Gardel en de beste daarvan de gouden Gardel.
Cuando tú no estás van Gardel en Le Pera, gezongen door Gardel (met filmbeelden van Melodía de Arrabal, 1933)
Mano a mano van Gardel, Razzano en Flores gezongen door Federico Galiana van Opus Cuatro, cd Valses, tangos y milongas (Premio Gardel 2002)
Volver door Música Quántica 2018, arrangement Vivian Tabbush
naar pagina over tango